Het begint te wennen. Het vliegen. En hoewel ik “vroeger” vliegen best spannend vond, turbulentie en oorpijn enzo, kan ik er nu echt van genieten. Even geen telefoon, geen app, geen mail. Onbereikbaar voor een goede twee uur. Een fijn moment om even stil te zijn en te schrijven. En aangezien ik van die oordoppen in heb, tegen de oorpijn, hoor ik nagenoeg niks. Oké, kan wat vervelend zijn voor de buren, want ik praat sowieso nogal hard en het schijnt dat ik nu echt schreeuw. Sorry, not sorry ?
Een reis om nooit meer te vergeten
Vanochtend zijn we vertrokken vanuit Weeze en over een kleine twee uurtjes landen we weer in Palma. Waar ik vier dagen geleden ons busje heb geparkeerd, toen ik samen met mijn kinderen terug vloog naar Nederland. Vijf nachten zijn we samen in ons huis op Mallorca geweest. En wat een prachtige reis hebben wij gemaakt, eentje om nooit meer te vergeten.
Voor de kinderen was het de allereerste keer. Vliegen. Spannend! Hugo en vrienden waren al eerder vertrokken met de vrachtwagen en het busje. En wij vlogen vrijdag met ons viertjes de karavaan achterna. Mijn vader haalde ons thuis op en bracht ons naar Eindhoven. Alle vier goede sneakers aan, een spijkerjackje voor als het een beetje fris zou worden en een rugzak. De kinderen namen hun favoriete knuffeltjes mee, telefoon en oplader en nog een boekje en potloden. De inhoud van mijn rugzak was nagenoeg hetzelfde. Tijdens de autorit zongen we wat en toen we er bijna waren, werden de kinderen wat stiller. Er was onweer voorspelt die middag, dus ik legde ze uit wat turbulentie is en dat dat heel normaal is. Geen enkel probleem, hoort er gewoon bij. Ik checkte nog even alle reisdocumenten en we namen afscheid van pap. En god, wat voelde ik me stoer! Alleen met drie kinders op dat vliegveld, door de douane, even wat te snoepen en drinken halen en direct door naar de gate. Alles verliep soepel en een half uur later zaten we in het vliegtuig. Oorpluggen in, kauwgom uitdelen en allemaal de telefoon in de aanslag om video’s te maken van het opstijgen. “Wat gaan we hoog mama!!!”
Turbulentie
De vliegreis was alles behalve relaxed. Inderdaad flinke turbulentie. Voor mij was het de wildste vliegreis die ik ooit had meegemaakt. Maar de kinderen deed het niks. Geen enkel probleem, hoort er gewoon bij. Had mama toch verteld net, dussssss! Saar haar potloden vlogen van haar tafeltje af. Ik raapte ze op en ze tekende gewoon door. Tobi las de Donald Duck en Roos luisterde muziek op haar telefoon en keek wat naar buiten. Naast me zat een jongen van 20 jaar, die zijn vrienden ging opzoeken. Ze hadden met een groep een huis met zwembad gehuurd en hij kwam later vanwege een tentamen. Maar hij was bang. Hij vroeg me om kauwgom en ik zag dat hij zweette. Ik kletste wat met hem en toen zei hij: “Is dit de eerste keer dat jouw kinderen vliegen? Vinden ze dit niet eng dan? Ik was vroeger altijd zo bang in het vliegtuig. En eigenlijk nu nog.” Dus ik probeerde hem wat af te leiden om leuke dingen over Mallorca te vertellen. Dat lukte aardig. Totdat we gingen landen. Hij boog zijn hoofd naar beneden tegen de stoel voor hem en hij heeft een kwartier lang niet meer op of om gekeken. Ik hoop dat hij een SUPER vakantie heeft gehad!!!
We zijn geland!
Eenmaal geland moesten we een eind lopen. Voor de kinderen was het moeilijk om alle leuke winkeltjes op het vliegveld van Palma te weerstaan. En dat snap ik ook, want het is ECHT een leuk vliegveld ? Dus we waren zeker een half uur onderweg toen we naar buiten kwamen, waar Hugo ons met het busje stond op te wachten. Zo fijn om met zijn vijven in het busje naar huis te rijden! Niet linea recta, want er moest nog even een tussenstop worden gemaakt bij de MacD voor een hamburger en kipnuggets. “Die proeven hier precies hetzelfde!” Mooi, hebben we dat ook weer gehad!
Toen we thuiskwamen voelde ik me zo rijk. Ik kon eindelijk het “huis achter onze ogen” in het echt laten zien aan de drie musketiers. Hoe gelukkig kun je zijn! Echt oprecht een droom die uitkomt!
Bommetje!!!
En wat waren ze blij. Ze stormden meteen naar hun kamer, naar boven, naar de badkamers, de keuken, de tuin, de vijver en uiteraard! Het zwembad!! Ondanks dat het wat bewolkt was en het al tegen de avond liep, bleken ze ineens alle drie super snel te zijn in omkleden. In een poep en een scheet stonden ze klaar in hun zwembroek en bikini’s, duikbril op de kop en handdoek om de nek. Waarom kan dit ’s ochtends niet zo, voordat we naar school gaan? Het antwoord is me nog steeds niet gegeven ?
Dankbaar
Ondertussen bespraken Hugo en ik de planning van morgen. Wat ben ik trots op hem en zijn vrienden. Wat een berg werk is er al verzet! En wat prachtig zijn onze slaapkamers geworden. Zo ontzettend mooi, zo ontzettend dankbaar! En ja, er moest ook nog echt super veel gebeuren. En de bouwvakkers waren nog lang niet klaar. En er was beneden ineens geen heet water. En er was een keukenkastje stuk. En we hadden nog maar 1 dag samen, voordat de vrachtwagen en vrienden weer allemaal terug naar Nederland zouden reizen. Maar boeien, komt allemaal wel goed! Ik zat me de ballen uit de broek te genieten. Ik ben hier met mijn kinderen! Beter wordt het niet!
Klusjesdag
Zaterdag viel het weer wat tegen. Dat gaf ons de gelegenheid om nog even flink te klussen. En voor de kinderen was het fijn om die dag echt thuis te komen. Alles ontdekken, lekker buiten spelen en ze maakten kennis met de buurkinderen. De oudste dochter van de eigenaar is 12 jaar, net zo oud als Roos. En naast ons wonen een jongen van 11 jaar en een meisje van 8 jaar oud. Dus alle drie hadden ze een speelmaatje. En ik stond er van versteld hoe goed ze met elkaar communiceerden. Engels, Spaan en Nederlands door elkaar. In de loop van de week ging dit telkens beter en wat hadden ze een lol samen. Overdag lekker zwemmen en vissen vangen in de vijver. ’s Avonds pakten ze de zaklamp van Huug, die je op je hoofd kan doen tijdens het fietsen en gingen ze op zoek naar spoken en bosdieren. Wat een kabaal ineens in dat rustige bergdorpje. Hugo en ik konden lekker doorwerken en aan het eind van de avond stonden er weer meer meubels op hun plek en waren alle bouwpakketjes in elkaar geschroefd. Moe en voldaan dook iedereen zijn bedje in.
Na regen komt zonneschijn
Zondag ochtend regende het pijpenstelen. Twan kwam Hugo om 7.30 uur ophalen om hem naar het vliegveld te brengen. De kinderen sliepen uit tot 10.00 uur. En we rommelden nog lekker wat in huis. Om 12.00 uur zijn we boodschappen gaan doen. Maar ik kwam er achter dat de meeste supermarkten op zondag dicht zijn. De dichtstbijzijnde Lidl die wel open was, was in Palmanova. Een half uurtje rijden van ons huis. Palmanova is leuk, dus we stapten ons busje in en reden via een mooie route naar de Lidl, waar we de hele kar vol laaiden met lekkere dingetjes. En ik verbaasde me over de prijzen, het is er spot goedkoop in vergelijking met Nederland. Een pak salami of kipfilet bijvoorbeeld kost €1,10
Toen we naar buiten liep klaarde het op. Het zonnetje brak door en het werd direct ook goed warm! De hele dag nog voor ons en verder geen verplichtingen! Ik besloot om vanuit Palmanova naar Portal Nous te rijden. Daar is een heel idyllisch baaitje, waar we voor de corona-shit regelmatig waren. Er komen alleen maar locals. De enige Nederlander die ik er ooit heb gezien is Edwin van der Sar, voormalig Ajax keeper en zijn vrouw. Ik ben verliefd op die plek. En toen al was mijn diepste verlangen om dit ooit aan de kinderen te laten zien. Ik weet de weg daar op mijn duimpje en ik kon 50 meter vanaf het baaitje de bus parkeren. Toen we het hoekje omliep keken de kinderen hun ogen uit en ik liet stiekem een traantje van geluk. We klommen naar boven via het geheime paadje en stonden boven op de rotsen naar de andere kant te kijken. Daar ligt het grotere strand en de jachthaven van Portal Nous. Uiteraard wilden ze daar ook naar toe. We besloten op zoek te gaan naar opblaasbare dieren enzo voor in het zwembad. Bij de haven was er niets te koop, dus we wandelen naar boven het dorp in. En dat is best een klim in de brandende zon. Onvoorbereid natuurlijk, op de slippers, geen water bij ons, want dit was weer een fijne impulsieve actie. Eenmaal in het dorp bleek daar ook alles dicht te zijn. Had ik kunnen weten, maar ja het enthousiasme overheerst nogal vaak ? Dus we liepen terug naar ons busje en na ruim een uur wandelen, dronken we eerst achtentachtig liter water om het volgende plan de campagne te maken. Roos had onderweg wel een winkel gezien waar ze luchtbedden verkochten. Het was in de buurt van Palmanova. Dus we reden terug de drukte in en daar was het! Het luchtbeddenwalhalla! Maar geen parkeerplek. Dus ik parkeerde voor eventjes op de busstrook met de alarmlichten aan en Roos en Tobi kochten samen een dolfijn, een krokodil en een donut. Missie geslaagd!
Zoete inval
Thuis moesten ze natuurlijk direct getest worden en binnen een kwartier lagen de buurkinderen ook weer bij ons in het zwembad. Juan had om 20.00 uur een tafel gereserveerd bij de plaatselijke pizzaria en samen met de zes kinderen at ik de lekkerste pizza met zalm ever en leerde ik weer twee nieuwe wijntjes kennen. De kinderen speelden tussen de drankjes en hapjes door op het dorpsplein. Het leven is goed!
Maandag moest er weer wat geregeld en gewerkt worden! De armleuningen en hoezen van de bank waren binnen, dus die moest ik binnen 48 uur ophalen bij de Ikea. En nu we er een paar dagen gewoond hadden, miste ik een wasrekje, prullenbak, deurmatten en dat soort dingen. En dan is de Ikea natuurlijk ideaal. Onze Nederlandse vrienden, die in Palma een onwijs mooi appartement huren, liepen tegen hetzelfde “probleem” aan, dus we gingen gezellig samen! Ik reed naar de stad om ze op te halen en daarna met zijn allen door naar de Ikea! Aka de grootste binnenspeeltuin van Mallorca ? Annemarie wist nog een grote bazaar daar in de buurt en daar kocht ze nog wat schoonmaakartikelen. De kinderen wilden graag zwemmen, dus wij bleven even bij het busje. Toen Annemarie vertelde wat ze er allemaal nog meer verkochten, werden we toch wel nieuwsgierig. Maar het was al laat, dus mooi geweest! We reden terug naar de stad, een dikke knuffel en vamos naar de casa. De kinderen zochten direct hun vrienden weer op en hadden dikke schik in het zwembad. De buurvrouw was thuis, dus dat gaf mij de gelegenheid om even naar het dorp te gaan om boodschappen te doen voor het avondeten. Daar kwam ik weer familie tegen en nondeknetter wat voel ik me hier thuis zeg!! De winkeltjes en barretjes zijn allemaal klein, maar zo gezellig en “ons kent ons” Iedereen maakt een praatje met je. En aangezien het vooral locals zijn die er wonen en leven, vallen wij er wel op met die blonde haartjes. En ik heb het idee dat alle 60 plussers precies weten wie wij zijn haha! Maar zo lief is iedereen, zo gastvrij en behulpzaam. Hoewel ik daar alleen ben met mijn drie kinderen, voel ik me alles behalve alleen. Ik voel me juist heel erg samen, omringd door mensen met een hart van goud. Ik ken ze nog maar net, maar het voelt alsof ik ze al mijn hele leven ken. En ik praat er over met de kinderen. Zij voelen hetzelfde. Thuis in Gennep staat de deur altijd open en is het een zoete inval van vriendjes en vriendinnetjes. Wekelijkse logeerpartijtjes en bijna altijd heb ik een extra kind aan tafel zitten. In Mallorca is het precies zo. Die avond zaten er twee extra kindjes aan tafel bij ons. Uit voorzorg had ik alvast twee pakken wraps gekocht en dat ging weer allemaal op ?
Dromen vangen
Roos en Amandita kregen een taakje van me. Tijdens de retreat krijgen de deelnemers op vrijdag een droommeditatie. Het avontuur dat ik nu beleef wil ik delen met de wereld. Om jullie te inspireren en een stuk geloof en kracht mee te geven. Dat het wel kan! Dat het wel mogelijk is! Dat het er is! Ook voor jou! En vooral dit stuk is een heel groot en belangrijk onderdeel van mijn retreat. Of training. Het is maar net hoe je het wilt noemen. Op de vrijdag gaan we dus echt kijken naar je droom. En dat doen we op een fijne plek in de tuin. Met muziek en een aantal gesproken woorden van mij, waardoor je het niet alleen gaat zien, maar ook echt gaat voelen! De kriebeltjes in je buik! En wanneer dit gevoel er is gaan we het vastleggen in een dromenvanger. En die ga je zelf maken ? Hoe leuk!!! Uiteraard gaat hij mee naar huis, samen met jouw droom. En elke keer zal de dromenvanger je herinneren aan je droom en gaat hij steeds meer leven. Maar daarover volgt binnenkort een aparte blog.
Terug naar het maken van de dromenvanger. Ik had in Nederland van alles besteld om de workshop te kunnen geven. Alles ingepakt en met de vrachtwagen naar CasaRosa gebracht. Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Maar hoe maak je zo’n dromenvanger nu eigenlijk? Dat mochten Roos en Amandita dus gaan uitproberen. Dus Youtube werd er bijgehaald en de meiden zaten heerlijk te keuvelen aan tafel. Maar Roos was niet tevreden. Het macrame touw was te dik voor het “web”. Ze had wel een punt. Dit was leuk om te doen, maar het resultaat was er niet naar om de dromenvanger ook echt op te hangen. Oké, even wat minder beleefd. Het zag er eigenlijk gewoon echt niet uit! Het plan moet aangepast worden. Morgen rijden we naar de bazaar, kijken wat ze daar hebben!
Knutselwalhalla
Dus dinsdag vroeg uit de veren. Het was heerlijk weer en ik had de kinderen beloofd om een dagje naar het strand te gaan. Maar we moesten ook op zoek naar touw. Dus dat moest eerst. We reden naar de bazaar en eenmaal binnen wisten we niet wat we zagen joh! Het is een waar paradijs voor knutselkampioenen. Werkelijk alles was er!! Dus ook touw! Yes, missie geslaagd! En zoals dat gaat blijft er weer te veel plakken en verdwijnt er stiekem nog wat extra’s in je mandje. Ook vond ik er glittergordijnen voor de workshop “Superstar Yourself” Met deze workshop ben ik samen met Lonneke afgestudeerd voor de opleiding Trainer Nieuwe Denken bij de Academie voor Innovatief Trainen. Deelnemers gaan eerst van elkaar benoemen waar ze heel erg goed in zijn. Diegene die voor de groep staat wordt bedolven onder de complimenten. En de groep zegt niet alleen de dingen waarvan ze WETEN dat hij/zij daar goed in is, maar ook de dingen waarvan ze DENKEN dat hij/zij daar goed in is. Dat levert soms wel hilarische dingen op hoor. Bijvoorbeeld: Zij is heel goed in honden trimmen, zij is heel goed in wildplassen, zij is heel goed in confetti strooien.
En met al die complimenten en kwaliteiten op een flip-over gaan de deelnemers uiteindelijk 3 punten uitkiezen, waarmee ze een future jump gaan maken. Je bent een jaar verder en je bent werkelijk een superstar geworden in de drie dingen die je gekozen hebt! Wat kun jij dan super super super goed? Wat doe je dan? Hoe voel je je dan? Daarover praten de deelnemers met elkaar.
En vervolgens worden ze ook daadwerkelijk omgetoverd tot een superster! Inclusief glittergordijn, muziek, discolampen en applaus! Een echte feelgood workshop, waarbij de deelnemers een energie boost krijgen! Heerlijk om de retreat mee af te sluiten en een feestje te vieren.
Dus met een volle bus weer terug naar huis. Daar aten we een broodje en trokken we de zwemspullen aan. Vamos a la playa oh oh ohoho! Vamos a la playa oh oh ohoho!
Beachlife
Terug naar ons baaitje in Portal Nous, waar we een heerlijke middag hadden met zijn viertjes. De opblaasbare dierentuin moest natuurlijk mee, lang leve het busje! Er waren meer dieren dan mensen ? We zwommen, we snorkelden, maakten zandkastelen, lagen lekker in de zon en aten Nachos met guacamolo. Jammie jammie. Zo op dat zand met de voeten in het heldere water, besef je je dat dit het is. Geluk. Dat je de vrijheid hebt om te kunnen zijn. Met elkaar genieten van al het moois dat moeder aarde ons geeft. En ja, ik heb heel hard gewerkt om te komen waar ik nu ben. En dat doe ik nog steeds. Iets dat maar weinig mensen echt van me zien. En daarvoor betaal je een prijs. Om hier te kunnen zijn, moet ik keuzes maken. En dat betekent ook geregeld feestjes of afspraakjes laten schieten, omdat ik moet werken. Een grote verantwoordelijkheid die ik draag voor mijn kinderen. Ik moet mijn geld zelf verdienen. Ik heb geen werkgever die het me elke maand geeft. Ik moet zorgen dat er genoeg geld binnen komt om mijn kinderen te kunnen geven wat ze nodig hebben. Om mijn hypotheek en vaste lasten te betalen. Om de huur van mijn kantoor, de abonnementen van de beroepentesten en andere zakelijke lasten op te brengen. En daar komt veel bij kijken! Het werk stopt niet om 17.00 uur. Als de kinderen weer thuis zijn van de trainingen en gedoucht en wel in bed liggen, dan moet ik nog door. Geregeld tot 1 uur ’s nachts, omdat ik het anders gewoon niet af krijg. Het is een keuze die ik zelf heb gemaakt. En heel soms is er een dag dat ik denk: “Pffff, waarom kan ik niet gewoon een normale baan hebben waar ik om 17 uur de deur kan dicht trekken?” Maar die momenten zijn zeldzaam. En been there done that. Een “normale” baan houd ik niet vol. Ik wil vrij zijn, mijn eigen koers varen. Kansen die op mijn pad komen, direct kunnen grijpen en niet belemmerd worden door allerlei verplichtingen. En als ik hier niet naar luister, naar mijn eigen behoeftes, dan loop ik keihard tegen de muur. En dit resulteert in een daling van energie en van verveling en beklemming naar futloosheid, inspiratieloos en moe en uiteindelijk ziek. Luisteren naar je eigen behoeftes is essentieel om geluk te ervaren. Luisteren naar je eigen behoeftes is ook essentieel om te kunnen voelen wat jouw mooiste dromen zijn en deze ook daadwerkelijk te gaan leven. Het begint allemaal met houden van jezelf. Wees je eigen beste vriendin! Dan kun je waar ook ter wereld gelukkig zijn en ben je nooit alleen!
Let the adventure begin
Afgelopen woensdag vloog ik dus weer terug naar Nederland met de kinderen. School en mijn werk voor Rosato riep ons weer ? Met ons rugzakje vol met mooie herinneringen weer even de schouders er onder. En het weekend. Tja, dit weekend werd ineens wel HEEL speciaal. En ook spannend. En ook heel geheimzinnig. En ik kan er nog niks over zeggen. Maar ik beloof jullie hier snel iets over te schrijven. Wederom een heel avontuur en dat gewoon in de Theeleut ?
De landing is ingezet, de stewardess vraagt me om mijn laptop dicht te klappen. Over een kwartiertje zijn we er weer. Huug en ik nu samen. Woensdag komt mijn eerste groepje voor mijn eerste retreat. En wat moeten we nog veel doen… Maar komt goed! Het weer is fantastisch, de sfeer is super fijn en we hebben alles om het helemaal klaar te maken voordat de deelnemers komen. Want oohhhhhhh zo benieuwd wat deze reis ons weer gaat brengen.
Liefs Dorien